Шокир Долимов: Гарри Поттер ва ва фалсафий тош. (1-қисм) УЧИНЧИ БОБ. ҲЕЧ ҚАЕРДАН КЕЛГАН ХАТЛАР

Бразилия боа-констрикторининг қочиб қолиши Гаррига жуда қимматга тушди. Уни буфет қамоғидан озод қилишганида ёзги таътил бошланиб бўлган, Дудли эса янги видеокамерасини бузиш, бошқариладиган планернинг абжағини чиқариш, пойга велосипедига минган биринчи куниёқ Одамовилар хиёбонида ҳассага таяниб юрган кекса миссис Фиггни уриб юборишга улгуриб бўлган эди.

Гарри мактабдаги таҳсил мавсуми тугаганидан қувонса-да, Дудли ва унинг Пьерс, Деннис, Малькольм ва Гордон исмли барзанги ва худди атайин саралаб олингандай бефаҳм, деярли ҳар куни меҳмонга келадиган оғайниларидан қутулмади. Бироқ Дудли йириклик, айниқса бефаросатликда ўртоқларидан ўтиб тушади ва шу боис ҳам тўда боши саналади. Улар ҳам Дудли хуш кўрган «Гаррини қувиб уриш» спорт турини ёқтириб, тўда бошига бажонидил шерик бўлишади.

Гарри бўш вақтини имкон қадар уйдан нарида ўтказишга ҳаракат қилди. Теварак-атрофда айланиб, ёш қалбида умид учқунини ёққан янги ўқув йили ҳақида ўйлаб юрди. Гап шундаки, сентябрь
ойида Гарри бошланғич мактабга эмас, ўрта мактабга ва энди, ҳаётида биринчи бор, Дудлисиз боради. Дудлини қачонлардир Вернон амаки тамомлаган «Смелтинг» хусусий мактабига қабул қилишди. Пьерс Полукис ҳам шу мактабга йўлланди. Гаррини эса «Бетон деворлар» туман умумтаълим мактабига ёздириб қўйишди. Дудлининг фикрича бу жуда кулгили эмиш.

- «Бетон деворлар»да ўқиш бошланадиган биринчи куни ҳар бир ўқувчининг бошини унитазга ботириб чиқишар экан, - деди у Гаррига, - Истасанг юр тепага чиқиб, машқ қиламиз?

- Йўқ, раҳмат. Бечора унитазимизга сенинг бошингдан ҳам баттар жирканч нарса тушгани йўқ ҳали. Тиқилиб қолади-ку, - жавоб қайтарди Гарри ва бефаҳм Дудли гап мағзини идрок этгунга қадар қочиб қолди.

Июль кунларининг бирида Петунья хола билан Дудли Лондонга, «Смелтинг» ўқувчилари кийиб юрадиган кийим харид қилишга кетишди. Гарри эса миссис Фигг билан қолди. Кампирнинг уйи олдингидай даҳшатли эмас. Аниқланишича, миссис Фигг оёғини уй ҳайвонларидан бирига қоқилиб йиқилганидан синдириб олган экан. Айни шу кундан эътиборан кампирнинг ҳайвонларга бўлган оташин муҳаббати бир оз сўнган эмиш. У Гаррига телевизор кўришга рухсат бериб, бир бўлак шоколад синдириб берди. Шоколадни татиб кўрган Гарри, ушбу плитка миссис Фиггнинг уйига келтирилганига бир неча йил бўлганлигига шубҳа қилмади.

***

Кечқурун меҳмонхонада Дудли ўзининг янги либосини кийиб, ҳаммага намойиш қилди. «Смелтинг»да таҳсил кўрадиган ўғил болалар тўқ қизил куртка, тўқ сариқ калта шим ва «Канотье» деб аталадиган ясси похол шляпа кийиб юришади. Бундан ташқари, ҳар бир ўқувчида, ўқитувчи ўгирилиб турган фурсатда шерикларини туртиб туриши учун ғадир-будур таёқча бўлиши керак экан. Эътироф этилишича, бундай турткилар келгуси ҳаёт учун фойдали саналадиган кўникмалар шаклланишига омил бўлар эмиш.

Вернон амаки ўғлининг калта шимига қараб, ушбу фурсат оила ҳаётидаги энг тантанали, жиддий аҳамиятга эга фурсат эканлигини йиғламсираган оҳанг-ла таъкидлаб қўйди. Петунья хола эса ҳўнграб, йиғи орасида, ёқимтой Сичқонча-Дудли улғайиб қолганига ҳеч ишонгиси келмаётганини базўр айта олди. Гарри бирор-бир ўринсиз сўз айтиб қўйишдан ўзини тийди. У шундоқ ҳам Дудлининг кепатасига қараб қаҳқаҳлаб юборишдан ўзини тийиш учун кучанганидан қовурғасини оғритиб олган.

***

Эртасига эрталаб, нонуштага чиққан Гарри ошхонани қўланса ҳид босиб кетгани, ошхона чаноғига ўрнатилган рух тоғора ушбу ҳид манбаси эканлигини пайқади. Яқин келиб, тоғорадаги лойқа сув ичида ифлос пояндозларга ўхшаш латталарни кўрди.

- Нима бу? - сўради у Петунья холасидан.

- Сенинг янги мактаб кийиминг, - жавоб қайтарди холаси Гарри савол берганида ҳар сафаргидай жаҳли чиқиб, лабини қимтиб олганча.

- Ие, кийим бунақанги нам бўлиши керак эканлигини билмас эканман, - деб қўйди Гарри яна бир бор тоғора ичига қараб қўйиб.

- Тентакланма, - жаҳл қилди Петунья хола, - Сен учун ҳаракат қиляпман. Кийиминг одам кийимига ўхшаб, эл қатори юришинг учун Дудлигинамнинг нарсаларини кул рангга бўяяпман.

Гарри одам киядиган кийим айни шундай бўлишига шубҳа қилса-да, баслашишни ортиқча билди. У нонушта қилишга ўтириб, биринчи сентябрь куни «Бетон деворлар»га қайси қиёфада боришини ўйламасликка ҳаракат қилди. Эҳтимол, филнинг эскириб кетган терисидан тайёрланган кийим кийиб олгандай кўринса керак.

Ошхонага Гаррининг янги мактаб кийимидан чиқаётган ҳиддан ҳазар қилиб, бурун буриштирган Дудли билан Вернон амаки кириб келди. Вернон амаки ҳар сафаргидай қўлига газета олди, Дудли эса кўтариб юришни одат қилиб олган смелтинг таёқчасини столга уриб ўтирди.

Шу пайт кириш эшигида, почтачи почта ташлаб кетиши учун очилган туйнук қопқоғининг шилқ этган товуши, сал ўтиб, гиламча устига хат тушгани эшитилди.

- Дудли, хатни олиб кел, - буюрди Вернон амаки.

- Гарри олиб келсин.

- Гарри, почтани олиб кел.

- Дудли олиб келсин.

- Дудли, қўлингдаги таёғинг билан бир тушир.

Гарри таёққа чап бериб, эшик томон кетди. Гиламчада Вернон амакининг Ла-Манш бўғозидаги Уайт оролида дам олаётган Маржори опаси йўллаган откритка, жигар ранг конверт, ҳақ тўлаш ҳисоблари бўлса керак ва Гарри номига ёзилган хат ётибди.

Гарри хатни қўлига олиб, ундан кўзини уза олмади. Боланинг юраги кўкрак қафасининг ичида резинанинг бир учига боғлаб қўйилган коптокдек сакрай бошлади. Ҳаёти давомида унга ҳеч ким, ҳеч қачон хат йўлламаган. Ахир ким унга хат юбориши мумкин? На дўстлари, на қариндошлари бўлса. Кутубхонага ҳам аъзо бўлмаган. Шу боис, китобни қайтаришга доир қўпол талабнома келишини кутмайди. Нима қилганда ҳам мана хат, қўлида ушлаб турибди. Хато бўлиши ҳам мумкин эмас, чунки манзил жуда аниқ ёзилган:

Сюррей графлиги,

Литтл Уингинг шаҳарчаси,

Одамовилар кўчаси, 4- уй,

Пиллапоя остидаги буфет,

Мистер Г. Поттерга

Сарғиш пергаментдан[1] тайёрланган конверт қалин, вазмингина. Сиртидаги манзил эса зумрад тусли яшил сиёҳ билан битилган. Марка йўқ.

Ҳаяжондан титраётган қўли билан конвертнинг орқа томонини ўгириб қараган Гарри: катта «Х» ҳарфини ўраб олган шер, бургут, бўрсиқ ва илон тасвири туширилган қирмизи сурғуч муҳрни кўрди.

- Қаерда қолдинг? - эшитилди Вернон амакининг овози, - Хат ичида бомба бор-йўқлигини текширяпсан-ми? - сўради у, ўзининг ҳазилидан ўзи кулиб.

Гарри, хатдан кўзини узмай ошхонага қайтиб кирди. У Вернон амакига откритка билан ҳақ тўлаш ҳисобларини узатди-да, ўтириб сариқ конвертни аста очишга киришди.

Вернон амаки ҳақ тўлаш ҳисобларини шартта очиб, пишқириб қўйди-да, откритка ўқишга киришди.

- Маржори касал бўлиб қолибди, - деди у, хотинига, - Ниманидир еб...

- Дада! - бирдан бақириб юборди Дудли, - Дада, қара, Гаррининг қўлига қара, нима у?

Гарри, конверт пергаментига ўхшаш қаттиқ пергаментга битилган хатни эндигина очишга улгурган эди ҳам-ки, Вернон амаки уни қўполлик билан қўлидан тортиб олди.

- Бу менга келган хат! - қайтариб олишга интилганча бақириб юборди Гарри.

- Ким ҳам сенга ёзарди? - деди Вернон амаки қўлидаги хатни очилиб кетиши учун силтаганча, ҳақоратомуз оҳангда.

Бироқ хат матнига қараши билан башарасининг қизил ранги яшил тусга, светофорнинг ранги алмашганидан ҳам тез алмашиб кетди. Яшил тус билан ҳам иш битмади. Сония ўтар-ўтмас унинг турқи қуриб қолган сули бўтқанинг кул рангини касб этди.

- П-п-петунья! - нафаси қайтиб, шивирлади у.

Дудли хатни чангаллаб олишга уриниб кўрди. Аммо Вернон амаки хатни шу қадар баланд кўтариб олган эдики, Дудлининг бўйи етмади. Пергаментни қизиқсиниб қўлига олган Петунья хола хатнинг биринчи сатрини ўқиди-ю, худди ҳушини йўқотиб қўядигандай бир дақиқага яқин тебраниб турди.

- Вернон! Э марҳаматли Худо! Вернон! - хириллай кетди у, бўғзини ушлаб олиб.

Дудли билан Гарри ҳанузгача ошхонада эканлигини унутиб қўйган эр-хотин бир-бирига тикилиб қолди. Шахсини бу қадар писанд қилмасликларига кўникмаган Дудли қўлидаги таёқ билан кучи борича отасининг бошига қараб қўйиб юборди.

- Хатни ўқимоқчиман! - баланд овозда баёнот қилди у.

- Йўқ, уни мен ўқимоқчиман, - нафрат ила Дудлининг гапини бўлди Гарри, - У менинг номимга келган!

- Йўқолларинг бу ердан. Иккаланг! - жони оғриб хириллади Вернон амаки, хатни конверт ичига солар экан.

Гарри қилт этмай турганича:

- ХАТИМНИ ҚАЙТАРИБ БЕРИНГ! - қичқириб у.

- Хатни менга беринг! - талаб қилди Дудли.

- ЙЎҚОЛЛАРИНГ!

Вернон амаки иккала болани ёқасидан ушлаганча ошхонадан қўшни хонага улоқтириб юбориб, эшикни ичкаридан бекитиб қўйди. Шу заҳоти Гарри билан Дудли калит тешиги учун кураша кетишди. Табиийки, барзанги Дудли ғолиб чиқди. Шу боис кўзойнаги битта қулоғига осилиб қолган Гарри ерга ётиб, ичкарида бўлаётган гапни эшик остидан эшитишга мажбур бўлди.

- Вернон, - эшитилди Петунья холанинг титроқ овози, - Манзилга эътибор қаратдинг-ми? Улар бола ухлайдиган жойни қаердан билиши мумкин? Бизни зимдан кузатиб юришмаган бўлса керак, а?

- Кузатишади ҳам, жосуслик ҳам қилишади, ҳатто баъзан ичкарига қараб ҳам туришади, - вайсади Вернон амаки.

- Энди нима қиламиз, Вернон? Жавоб йўллайлик-ми? Биз умуман хоҳламаймиз...

Гарри, Вернон амакининг ярқироқ қора туфлиси билан ошхонанинг у бурчагидан бу бурчагига бориб келаётганини кўриб ётибди.

- Йўқ, - ниҳоят қарор қилди Вернон амаки, - Биз бунга эътибор қаратмаймиз. Агар улар биздан жавоб олишмаса... Ҳа, шу йўл энг мақбул йўл... Биз ҳеч нарса қилмаймиз...

- Бироқ...

- Менинг уйимда ўхшаш нарсалар бўлишини истамайман, Петунья! Уни оиламизда қолдираётганимизда бундай хавфли бидъатни таг-туги билан йўқ қилиб, қуритишга онт ичмаган эдик-ми?

Кечқурун, ишдан қайтгач, Вернон амаки ҳаётида ҳеч қилмаган ишни қилди. У Гаррининг буфет ичида жиҳозланган ётоқхонасига ташриф буюрди.

- Қани менинг хатим? - тўрсиллаб сўради Гарри эшикчадан базўр суқилиб кирган амакидан, - Менга ким, қаердан хат йўллабди?

- Ҳеч ким ва ҳеч қаердан. Бу хат сенга янглиш келган экан, - қисқа қилди Вернон амаки, - Мен уни ёқиб юбордим.

- Ҳеч қандай англашилмовчилик бўлмаган, - аччиқланиб тўнғиллади Гарри, - Унда буфетим аниқ кўрсатилган.

- ЖИМ! - ҳайқириб берди Вернон амаки.

Шифтдан бир жуфт ўргимчак тушди. Амаки бир неча бор чуқур нафас олгач, ўзини иршайишга мажбур қилди-ю, ўхшата олмади.

- Ҳа, айтгандай, Гарри... буфет хусусида. Холанг билан... Қисқаси сен анча улғайиб қолдинг... ўйлаймиз-ки... сенга бу ер энди ноқулай... фикримизча, Дудлининг иккинчи ётоқхонасига кўчиб ўтсанг маъқул бўлади.

- Нега? - сўради Гарри.

- Ортиқча савол берма! Бўлди, бисот-нарсаларингни йиғиштир, тез бўл!

Дурсллар уйида тўртта ётоқхона бор: бири Вернон амаки билан Петунья холага тегишли, иккинчиси меҳмонлар учун хона вазифасини ўтайди (унда асосан Вернон амакининг опаси Маржори тез-тез тунаб туради), учинчисида Дудли ётади, тўртинчи кичик ётоқхонага эса Дудлининг хонасига сиғмаган лаш-луш ва ўйинчоқлар киритиб қўйилган.

Гарри нарсаларини олиб, кўчиб ўтиши учун ўрнидан туриб, иккинчи қаватга кўтарилиши кифоя бўлди. У кроватга ўтириб, хонага разм солди. Хонадаги нарсаларнинг деярли барчаси бузуқ, синган ёки батамом пачоқ бўлган. Кунлардан бир кун Дудли қўшнининг итини босиб ўтган ўйинчоқ танк устида атиги бир ой олдин харид қилинган видеокамера бузилиб ётибди. Бурчакда, Дудли ёқтирган телекўрсатув бекор қилинган куни тепиб синдирилган, чанг босган телевизор, ёнида эса қачонлардир тўти қуш яшаган катта қафас турибди. Дудли ўша қушни ҳақиқий помпа милтиғига алиштирган эди. Ҳеч қанча вақт ўтмай, қўпол танасининг бор юки билан устига ўтириб, стволини эгиб юборди. Мана энди ўша милтиқ юқори токчада қийшайиб ётибди. Қолган токчалар хонадаги ягона соғ буюмлар – китоблар билан тўлган. Уларни ҳали ҳеч ким қўлига ҳам олмаган, яп-янгидай турибди.

Пастдан Дудлининг:

- Гаррининг у ерда яшашини истамайман... хона ўзимга керак... қувиб чиқаринглар уни... - деган бақириқлари эшитилмоқда.

Гарри хўрсиниб каравотга чўзилди. Кечагина у, ушбу хонада яшашни орзу қилган. Бугун эса... хатни қайтариб беришса, яна ўша буфетга кўчиб ўтишга тайёр.

Эртаси куни нонушта вақтида Вернон амаки билан Петунья хола жим, бир-бирига ғамгин қараб, Гарри эса хатни кеча даҳлизда ўқиб олмаганлиги учун ўзини ўзи ичида койиб ўтиришди. Фақат Дудлигина бақирар, ўкирар, дам отасини калтаклар, дам онасини тепар, ўзини кўнгли айниётган кўйга солар, бироқ қанча уринмасин, ҳатто тошбақа билан парник ойнасини уриб синдирса ҳам хонасини қайтариб олишга муваффақ бўлмади.

Тонгги почта келганида Вернон амаки Гаррининг кўнглини топишга очиқдан-очиқ уринганча, даҳлизга Дудлини йўллади. Смелтинг таёқчаси билан кўзига кўринган нарсани уриб борган Дудлининг хатти-ҳаракатларига ҳамма қулоқ тутиб ўтирди. Бирдан Дудлининг:

- Мана. Яна битта хат! Одамовилар хиёбони, 4- уй, кичик ётоқхона, мистер Г. Поттерга... - деган хитоби эшитилди.

Вернон амаки худди бўғилиб қолгандай хириллаганча, ўрнидан ирғиб туриб, Гаррининг таъқиби остида ўзини даҳлизга урди. Дудлининг қўлидаги хатни куч билан тортиб олиш учун уни ерга йиқитиб, босиб олишга мажбур бўлди. Гарри эса Дудлининг устидаги амакисини бор кучи билан тортишга уринди. Бир неча дақиқа давом этган, иштирокчиларнинг ҳар бири бир неча бор зарба еган тартибсиз ёқалашишдан сўнг, зафар қозонган Вернон амаки оғзи билан ҳаво ютганча, қўлидаги хатни маҳкам ғижимлаб тик турди.

- Бор, буфетингга, йўғе хонангга кириб кет, - буюрди у Гаррига бўғилганидан чийиллаб чиққан овози билан, - Дудли, қоч дедим сенга, қоч.

Гарри хонасида гир айланди. Кимдир нафақат унинг янги хонага кўчиб ўтгани, балки биринчи мактуб унга тегмаганидан ҳам бохабар. Оббаҳолам, улар яна бир бор хат юборишга уриниб кўришса керак? Ана шунда у ҳар қандай қилиб бўлса ҳам, хатни қўлга киритишга ҳаракат қилади. Бу борада у режа ҳам тузиб қўйди.

Яқиндагина таъмирдан чиқарилган соат тонг саҳар олтида жиринглади. Гарри соатни ўчириб, шовқин солмай кийинди. Энг асосийси ҳеч кимни уйғотиб юбормаслик. Бола чироқни ёқмай, пастга тушди.

Юраги шиддат билан ураётган Гарри қоронғи даҳлиз орқали ташқарига чиқиш ва 4- уй почтасини шахсан ўзи олиши учун Одамовилар кўчасининг муюлишига бориб, почтачини кутиб ўтиришга аҳд қилган...

- ААААААААА!

Қўрқиб кетган Гарри сапчиб кетиб, эшик ёнидаги гиламча устида ётган қандайдир йирик, силлиқ, жонли бир нарса устига тушди.

Юқорида чироқ ёнгач, Гарри, йирик, силлиқ, жонли нарса амакисининг башараси эканлигини англаб, роса хижолат чекди. Вернон амаки боланинг бундай йўл тутишини олдиндан фаҳмлаган шекилли, тунни эшик ёнида, қопкўрпа ичига кириб ўтказибди. Тахминан ярим соат бақир-чақир қилган амаки чой келтиришни буюрди. Қайғу-ҳасрат ила ошхона томон йўл олган Гарри хонага қайтгач, амакисининг тиззаси устида, юзасидаги манзил зумрад сиёҳ билан ёзилган учта конвертни кўриб, эрталабки почта етиб келганини тушунди.

- Бу менга...

Гарри оғиз жуфтлаган ҳамоно, Вернон амаки хатларни намойишкорона равишда йиртиб, майда-майда бўлакларга бўлиб ташлади.

Шу бугун Вернон амаки ишга бормади. Уйда қолиб, кириш эшигидаги хат ташлаш туйнугининг қопқоғини михлаб қўйди.

- Мана кўрасан, - деди амаки оғзидаги михни тишлаб олганча, қилган ишининг маъносини хотинига тушунтириб, - Улар хат етказа олмас эканлар, демак ёзишни ҳам бас қиладилар.

- Бунга ишончим комил эмас, Вернон!

- Э, сен билмайсан уларнинг хулқини, Петунья. Ўша одамларнинг тафаккури бизнинг тафаккуримиздан тамомила фарқ қилади.

Қизишиб кетган Вернон амаки болға қолиб, ҳозиргина хотини қўлига ушлатиб қўйган торт бўлаги билан кучининг борича михга қарата зарб берди.

Жума куни оз эмас-кўп эмас ўн иккита хат келди. Хат ташлаш туйнуги ёпиқ бўлганлиги учун почтачи хатларни эшик остига, ён тирқишларига суқиб, бир нечтасини қуйи қаватдаги ванна хонанинг очиқ деразасидан ташлаб кетибди.

Вернон амаки яна ишга бормай, уйда қолди. Хатларни каминда ёқиб бўлгач, қўлига болғани олиб, кириш эшиги ва орқа эшикнинг барча тирқишларини, ҳеч ким ташқарига чиқа олмайдиган даражада қоқиб чиқди. Сал эшитилган шовқиндан сесканганча, иш давомида «душман қочар, ёв қочар»ни хиргойи қилди.

Шанба куни вазият назорат остидан чиқа бошлади. Петунья хола аҳволни кўриб анграйиб қолган сут сотувчининг қўлидан меҳмонхона деразаси орқали олган йигирма тўртта тухумнинг ичидан чиққан йигирма тўртта хат уйга кирди. Жаҳли чиққан Вернон амаки айбдорларни қидириб, почта идораси ва сут дўконига қўнғироқ қилиб, шовқин солди. Петунья хола эса хатларни, бирорта ҳам қолдирмай, гўштқиймалагичдан ўтказди.

- Кимнинг сен билан мулоқот қилиш истаги бу қадар қистаб қолибди? - сўради лол қолган Дудли.

Якшанба куни эрталаб Вернон амаки чарчаган, юзи касал кишининг қиёфасини касб этган бўлса ҳам бахтиёр кайфият-ла нонуштага тушди.

- Якшанба куни почта ишламайди, - деди қувноқ оҳангда, мармеладни нон қолиб газетага суртганича, - Шундай экан офат-бало хатлар...

Айни шу фурсатда аллақандай жисм камин қувуридан шувиллаб чиқиб, фикрини охиригача айтиб улгурмаган амакининг бошига тегди. Яна ўттизта, эҳтимол қирқта хат камин ичидан ўқдай учиб чиқди. Ҳамма энкайиб олди. Фақат Гарригина хатлардан бирортасини ушлаб олишга уринди.

- ЙЎҚОЛ! ЙЎҚОЛ!

Вернон амаки Гаррини тутиб олиб, даҳлизга улоқтириб юборди. Петунья хола билан Дудли юзларини бекитиб олганча ошхонадан отилиб чиқишди. Вернон амаки эса эшикни ичкаридан бекитиб олди. Қувурдан учиб чиқаётган хатлар девор ва полга урилаётгани ҳамон эшитилмоқда.

- Гап бундай, - деди Вернон амаки мўйлов қилини юлганича, ўзини идора қилишга уриниб, - Беш дақиқадан сўнг ҳамма сафарга отланган бўлиши шарт. Йўлга чиқамиз. Фақат зарур нарсаларгина олинсин. Эътирозга ўрин йўқ!

Чала юлинган мўйлови билан у шундай даҳшатли қиёфа касб этган эдики, ҳеч ким эътироз билдиришга журъат эта олмади. Ўн дақиқадан сўнг оила аъзолари қоқиб ташланган эшикнинг уриб тешилган туйнуги орқали уйни тарк этиб, машинада катта йўлга чиқиб олганча, елдек учиб кетди.

Улар тўхтамай узоқ йўл босишди. Ҳатто Петунья хола ҳам эридан қаёққа кетишаётганини сўрашга журъат эта олмади. Баъзан Вернон амаки машинани дафъатан орқага бурарди-да, акс йўналишда ҳаракатланиб:

- Шундай қилсак, таъқибдан халос бўламиз, - деб валдирар, сўнг яна ўз йўлига қайтар эди.

Куни бўйи, ҳатто тамадди қилиб олиш учун ҳам тўхтамай йўл юрилди. Кечга яқин қорни оч, яхши кўрган телекўрсатувларининг бештасини ўтказиб юборган, умуман айтганда, ҳали ҳеч қачон компьютер келгиндиларининг учиш аппаратларини портлатмай, бирорта бўлсин келгинди ўлдирмай бунчалик кўп вақт ўтказмаган Дудли ростакамига ўкира бошлади. Бу кун унинг ҳаётида энг расво кун бўлди.

Ниҳоят, Вернон амаки машинани аллақандай шаҳардан чекка жойдаги ҳувиллаган меҳмонхона ёнида тўхтатди. Дудли билан Гаррига ёнма-ён ўрнатилган, устига нам чойшаб ташланган каравотлар билан жиҳозланган битта хона ажратилди.

Дудли тарашадек қотиб хуррак отди, Гарри эса дераза токчаси устида ўйга толганча, кўчадаги ўткинчи машиналарнинг фараларини томоша қилиб, ўтирди...

Туриб қолган бодроқ ва маринадланган помидордан тайёрланган бутерброд эрталабки нонушта бўлди. Овқатни еб тугатишга улгурмай, хонага меҳмонхона соҳибаси кириб келиб, қўлидаги мактубни, зумрад рангли сиёҳ билан ёзилган манзилни ўқиб олиш мумкин бўлган ҳолатда тутиб кўрсатди.

- Маъзур сананг, қайси бирингиз мистер Г. Поттер бўласиз? Бизга юзга яқин мана бундай хат келди

Коксворт

«Ўлик жимжитлик» меҳмонхонаси

17- хона

Мистер Г. Поттерга

- Мен қабул қилиб оламан уларни, - деди Вернон амаки, хатга эндигина узатилган Гаррининг қўлига зарб берилганлигини бефарқ кузатиб турган аёлга қараб.

***

- Эҳтимол уйга қайтганимиз маъқулдир? - аста сўради Петунья хола бир неча соатдан сўнг.

Бироқ Вернон амакининг қулоғига гап кирмас бўлиб қолган чамаси. Нимага эришмоқчи бўлаётганини тушуниб бўлмади. Дам ўрмон ичига кириб кетади, дам ташқарига чиқиб, атрофга қарайди-да, бошини сарак-сарак чайқаганича, машинага қайтиб кириб, йўлни давом эттиради. Йўл давомида учраган шудгор ўртасида ҳам, осма кўприк остида ҳам, машиналар сақланадиган кўп қаватли бинонинг томи устида ҳам шу ҳолат такрорланди.

- Дадам ақлдан озди-ми? - зерикиб сўради Дудли шу куни кечга яқин.

Вернон амаки денгиз соҳилига келиб, оилани машинага қамаб қўйди-да, ўзи номаълум томон гум бўлди. Бир томондан йирик томчилари машина томига урилган кучли ёмғир, иккинчи томондан Дудлининг бурни пишиллаб йиғлаган инжиқлиги бошланди.

- Бугун душанба, - огоҳлантирди у, - «Буюк Умберто» бўлади. Борадиган жойимизда телевизор бўлишини истайман.

Душанба. Дудлининг ушбу талаби Гаррининг ёдига муҳим санани солди. Кўп нарсаларга ақли етмаса ҳам, ҳафта кунларини Дудли яхши билади. Акс ҳолда хуш кўрган телекўрсатувларини томоша қила олармиди? Модомики, бугун душанба экан, демак эртага сешанба. Сешанба куни эса Гарри ўн бир ёшга тўлади. Туғилган кун Гарри учун қолган кунлардан кўп фарқ қилмайди. Чунончи, ўтган йили Гаррига пальто учун илгак билан Вернон амаки кийиб эскиртган бир жуфт пайпоқ ҳадя этилди. Нима қилганда ҳам ҳар куни ўн бирга кирмайсанку, ҳар қалай.

Қўлида узун ясси қоғоз халта ушлаб, тишининг оқини кўрсатган Вернон амаки топилиб келди. Нима харид қилганини сўраган Петунья холанинг саволи жавобсиз қолди.

- Мен ажойиб жой топдим! - эълон қилди у, - Тушинглар! Кетдик!

Кўча жуда совуқ. Вернон амаки денгиз ҳавзасининг узоқ нуқтасида қояга ўхшаб қад кўтарган, чўққисида ғарибона кулбача кўриниб турган алланимани кўрсатди. Ишонч билан айтиш мумкинки, у ерда телевизор йўқ.

- Бугун кечаси кучли пўртана бўлиши эълон қилинди! - хитоб қилди юзи, ақлдан озган киши кулгисининг кулгисига ўхшаб қотиб қолган Вернон амаки қарс уриб. - Мана бу жентльмен эса қайиғини ижарага бериб туришга лутфан рози бўлди!

Уларнинг олдига, оғзида бирорта ҳам тиши қолмаган бир чол яккакифт юрганча яқинлашиб, бехосият иршайди-да, денгизнинг кул-пўлат тусли тўлқини устида чайқалиб турган, эскириб омонат ҳолатга келиб қолган қайиқчани кўрсатди.

- Мен қуруқ егулик олдим, - хотинининг боя берган саволига жавоб қайтарди Вернон амаки, - Хўш, қани энди – ҳамма бортга! - команда берди у.

Ҳаво ўларча совуқ. Денгиз сувининг муздай қатралари билан уйғунлашиб кетган ёмғир ёқа орасидан сингиб кирмоқда. Баданни тешиб ўтадиган даражада эсаётган шамол эса қайиқда ўтирганларнинг юзларини қамчидай саваламоқда. Қояга етиб боргунга қадар бир неча соат ўтиб кетгандай бўлди. Етиб келгач, Вернон амаки олдинда, қоқилиб-сирпанганча, деярли вайронага айланиб қолган бошпана томон йўл бошлаб борди.

Уй ичида борки нарса киши кўнглини бузади. Ҳамма ёққа сув ўтларининг ириган ҳиди уриб кетган. Атиги иккита хоначадан иборат кулбанинг тахта деворларидаги йирик тирқишлар орқали елвизак шамол чийиллаб эсар, нам тортган камин эса бўм-бўш.

Вернон амаки олиб келган қуруқ егулик жон бошига биттадан банан ва бир пакетдан чипси бўлди. Вернон амаки бўшаган қоғоз халталарни каминга жойлаб ёқишга уриниб кўрди. Халталар ёнмасдан фақат буруқсаб, бужмайиб қолди.

- Ҳозир ўша хатлар жуда асқатган бўлар эди-я! - қувноқ кайфият-ла ҳазил қилди у.

Амакининг руҳи ниҳоятда кўтаринки. Афтидан, бу ерга ҳеч қандай почта, айниқса кучли пўртана вақтида етиб келмаслигига ишончи комил. Гарчи, бу ҳолат Гаррини қувонтирмаса-да, амакисининг фикрига қўшилишдан бошқа иложи йўқ.

Қоронғи тушди. Ваъда қилинган пўртана бошланди. Баланд кўтарилган тўлқиннинг атрофга сачраган қатралари кулба деворига келиб урилиб, шиддатли шамол деразаларнинг лиқиллаб қолган ромларини титратди. Петунья хола қўшни хонадан бир нечта моғорлаб кетган адёл топиб чиқиб, куя еб емирилган кичик диванга Дудли учун ётар жой тайёрлади. Ўзи эса Вернон амаки билан қўшни хонадаги эгилиб кетган каравотга жойлашди. Гарри эса полнинг энг юмшоқ жойини топиб, дабдаласи чиққан, жиққа ҳўл адёлга ўраниб ётишдан бошқа илож топмади.

Пўртана борган сари кучаяр, Гаррининг уйқуси келмас, қулайроқ жойлашиш учун бир ёнбошидан бошқасига қалтираганча ағанар, қорни очлигидан қийналар эди. Ярим тунга яқин Дудлининг хурраги узоқдан янграган момақалдироқнинг паст эшитилаётган овозини босиб юборди. Унинг дивандан осилиб тушган йўғон қўлидаги ёришувчи соати яна ўн дақиқадан сўнг Гарри ўн бир ёшга тўлишини кўрсатиб турибди. Туғилган кунини борган сари яқинлаштираётган соат милларининг юришини томоша қилиб ётган бола, бу кун холаси билан амакисининг эсига келиш-келмаслиги, номаълум хат муаллифи айни дамда қаерда эканлигини ўйлаб ётди.

Яна беш дақиқа. Нимадир қарсиллагани эшитилди. Гарри кулбанинг томи ўпирилиб кетмаслигига умид қилди. Эҳтимол, том ўпирилса, уй исир. Тўрт дақиқа қолди. Эртага Одамовилар хиёбонидаги уйларига қайтса-ю, уй хатга тўлиб-тошган бўлса, лоақал бирортасини олиб ўқишга улгуриб қолар, а?

Уч дақиқа. Қизиқ нима қарсиллаяпти, денгиз тўлқини қоя тошларига шу қадар қаттиқ уриляпти-ми? Икки дақиқа қолди. Ниманинг товуши экан? Нимадир тўкилиб тушяпти шекилли. Наҳотки қоя ёрилиб, ғарқ бўлаётган бўлса?

Яна бир дақиқа ва у ўн бир ёшга тўлади. Ўттиз сония... йигирма... ўн... тўққиз...

- Дудлини уйғотай-ми, бир жаҳли чиқсин, уч... икки... бир...

ГУМ!

Эшикка берилган зарбадан кулба титраб кетди. Гарри ётган ўрнидан туриб, тўғри ўтириб олди. Кимдир ичкарига киришга уриниб, эшик тақиллатмоқда.