ГУМ! Эшик яна бир бор қарсиллади.
- Ким ўқ узди? - аҳмоқона савол берди ўтакаси ёрилиб
кетган Дудли ўрнидан ирғиб туриб.
Орқа томондан қўлига милтиқ ушлаб, бесўнақай сакраб
чиққан Вернон амакининг шовқини эшитилди. Ҳа, ана энди узун ясси қоғоз халтада
нима бўлганлиги аён бўлди.
- Ким у? - бақирди амаки, - Огоҳлантириб қўяй,
қуролланганман!
Орага бир оз сукунат чўкди. Сўнг бирдан ҚА-А-АРС-С!
Қаттиқ зарба берилган эшик ошиқ-мошиғидан узилиб,
гумбурлаганча ерга тушди.
Остонада чигаллашиб кетган қалин ёли ва узун исқирт
соқоли остидаги йирик башараси деярли кўринмаётган, бироқ бундай тартибсизлик
орасида катта-ката кўзлари бир жуфт қора қўнғиздай ярқираётган девқомат киши пайдо
бўлди.
Баҳайбат киши ичкарига анча букилиб кирган бўлса ҳам,
сочи билан шифтдаги ўргимчак уяларини супуриб юборди. Девқомат ерда ётган
эшикни ҳеч ҳам зўриқмай кўтариб, жойига ўрнатиб қўйганидан сўнг, денгиз
бўронининг ғувуллаган товуши анча пасайди.
- Итдай чарчаганман, чой беринг, - илтимос қилди у,
даҳшатдан эси чиқиб кетган Дудлига яқинлашиб, - Нари жил, бўрдоқи.