Агар Гаррига: вақти келиб,
Дудлидан ҳам баттар нафратланадиган болани учратасан, - деб айтишганда, Драко
Малфой билан танишгунга қадар ишонмаган бўлар эди. «Гриффиндор»нинг биринчи
синф ўқувчилари слизеринчилар билан фақат сеҳрли дамламалар тайёрлаш фани
дарсида учрашиб, Малфойнинг башарасини камдан-кам кўришади. Бироқ бундай ҳолат «Гриффиндор»
коллежининг умумий меҳмонхонасига эълон осиб қўйилгунга қадар давом этди холос.
Эълонни ўқиган болаларнинг ҳаммаси бирдай инграб юборишди. Унда ёзилишича, учиш
машқлари пайшанба куни бошланиб, «Гриффиндор» билан «Слизерин» биргаликда ўзлаштирар
экан.
- Жуда яхши иш бўлибди-да, -
деди Гарри маъюс киноя билан, - Айни шуниси камлик қилиб турган эди. Малфойнинг
кўз ўнгида супургига ўтириб олган тентакка ўхшар эканман-да энди.
Гарри учиш машғулотларини
зориқиб кутар, учишни ўрганиб олишни жуда истар эди.
- Нега энди тентакка ўхшар
экансан, - юпатишга уринди Рон, - Малфой квидишни зўр ўйнаши борасида мақтаниб
юргани-юрган, албатта. Бироқ онт ичиб айтаман-ки, бу гапларнинг бари сафсатадан
бошқа нарса эмас.
Малфой ҳақиқатан ҳам ўз
парвозлари ҳақида кўп гапиради. У биринчи синф ўқувчилари квидиш жамоасига
қабул қилинмаслиги борасида ачиниб, доимо магллар бошқараётган вертолётни уриб
туширишига сал қолганлиги ёки шунга ўхшаш бирон-бир лоф билан якун топадиган
узундан-узоқ чўпчакларини тинмай сўзлаб юради.
Аммо бу масалада Малфой ёлғиз
эмас, Симус Финниганнинг гапларига қулоқ тутиладиган бўлса, у ўзининг болалик
даврини супурги устида, қишлоғи узра учиб ўтказиб юборган эмиш. Ҳатто Рон ҳам,
уни эшитадиган ҳар қандай кишига акаси Чарлининг супургисида учиб юрган
кунлардан бирида дельтаплан билан тўқнашиб кетишига бир бахя қолганини айтиб
беришга тайёр.
Умуман, сеҳргарлар оилаларидан
чиққан болаларнинг барчаси квидиш ўйини ҳақида кўп гапириб, магллар ўйнайдиган
ўйинларнинг аксариятини тушуниш қийинлиги боис, эшитишни ҳам хоҳлашмайди. Рон
маглларнинг футбол ўйини орқасидан ҳаттоки, бир хонада яшайдиган Томас Дин
билан ёқалашиб кетишига оз қолди. Рон атиги бир дона тўп билан ўйналадиган,
лоақал ҳавода учиш ҳам мумкин бўлмаган бундай ўйинни тасаввурига ҳеч сиғдира
олмади. Кунлардан бир кун Гарри Ронни Диннинг каравоти устига осиб қўйилган Вестхэм
футбол жамоаси тасвирланган плакатни бармоғи билан чертганча, ўйинчиларни
ҳаракат қилишга мажбур қилишга уриниб турган ҳолатида кўриб қолди.
Бувиси супургига яқин йўлатмаган
Невилль эса ҳали бирор маротаба бўлсин, учмаган экан. Гарри ичида, Невиллнинг
бувиси жуда тўғри қилибди деган хулосага борди. Негаки Невилль, супурги у ёғда
турсин, ҳатто Худо берган икки оёғида ерда юриб ҳам, доимо қоқилиб-суртиниб,
қулаб юради.
Осмон-у фалакда парвоз этиш
кераклигини ўйлаган Гермиона Грэнжер ҳам ҳаяжон борасида Невиллдан қолишмайди. Учиш
кўникмасини, соҳага оид дарсликларнинг барчасини ёд олсанг ҳам, амалиётсиз шакллантириб
бўлмаслигини қизалоқ жуда яхши билади. Гермиона мактаб кутубхонасининг «Асрлар
оша ўтиб келган мангу квидиш» китобидан ўқиб олган тавсиялари билан пайшанба
кунги нонушта вақтида ўртоқлашганча, ҳаммани зериктириб, ўлар ҳолатга келтириб
қўйди. Невилль эса унинг ҳар бир сўзига диққат билан қулоқ тутиб, ушбу
тавсиялар супургидан қулаб тушмасликка ёрдам беришига умид боғлади. Почта келиб,
Гермионанинг узундан-узоқ маърузаси бўлинишига сабаб топилгани боис, синфдошлар
ўзларини анча енгил тортишди.
Гаррига Хагриднинг ўша кунги
хатидан ташқари, бошқа ҳеч қандай почта келмади. Табиийки, Малфой ушбу ҳолатни
тез пайқади. Унинг қарчиғайлар оиласига мансуб уккиси ҳар куни конфет ташиш
билан, Драко эса нонушта вақтида қутиларни очкўзларча очиб, конфет ейиш билан
овора.
Бугун омбор бойқуши Лонгботтомга
бувиси юборган совға келтирди. Хурсанд бўлган Невилль тугунни очиб, каттагина,
афтидан оқ тутун тўлатилган шиша шар чиқарди.
- Ие, ахир бу, Эсга ол-ку! -
қувонч-ла эълон қилди у, - Доимо ниманидир эсдан чиқариб юришимни бувим жуда
яхши билади. Эсга ол эса ёдингдан чиқиб қолган буюм ёки бирон-бир ишни дарҳол
эсингга солади. Мана қаранглар, Эсга олни маҳкам ушлайсиз. Агар бирон нарсани...
эсдан чиқарган бўлсангиз... унинг ранги қизаради... Вой! - шиша шар шу заҳоти
қизариб кетганидан Невиллнинг юзи бирдан ғамгин қиёфа касб этди.
Невилль нимани ёдидан
чиқарганини зўр бериб эслаётган фурсатда «Гриффиндор» столи ёнидан ўтиб
бораётган Малфой Невиллнинг қўлидаги Эсга олни шартта тортиб олди.
Анчадан буён Малфойнинг
таъзирини бериб қўйишга баҳона топа олмай юрган Гарри билан Рон ирғиб туришди.
- Нима гап? - янгради таниш овоз.
Минг афсуски, муштлашиш ҳолати муқаррар
бўлиб қолган вазиятни олдиндан сезадиган ғайритабиий қобилиятга эга профессор Макгонагалл,
кўз очиб юмгунча, воқеа жойида пайдо бўлибди.
- Анави Малфой Эсга олимни олиб
қўйди, профессор.
Тескари қараб сўкиниб олган
Малфой зарда қилганча, Эсга олни столга улоқтирди.
- Кўрмоқчи эдим холос, - деди у,
назари илмай ва Краббе билан Гойлга имо қилиб, иккаласининг ҳамроҳлигида нари
кетди.
Тушдан сўнг, соат учдан ўн уч
дақиқа ўтганда Гарри, Рон ва бошқа гриффиндорчилар зинадан пастга, ҳовлида
ўтказиладиган биринчи учиш машқларига ошиқиб, шоша-пиша тушишди. Кун очиқ, эсаётган
енгил шабада мактаб ҳовлисининг узоқ чеккасидаги текис майсазорга олиб
тушадиган нишабликда ўсган ўт-ўланни тўлқин ҳосил қилганча, тебратмоқда. Майсазор
ортида эса Ман этилган ўрмон дарахтлари ваҳима солиб чайқалмоқда.
Слизеринчилар аллақачон йигирматача
супурги бир текис териб чиқилган майсазорда йиғилиб олишган экан. Супургиларни
кўрган Гарри ака-ука Фред ва Жорж Уэслиларнинг шикоятини эслади. Эгизакларнинг фикрича,
мактаб супургилари яхши учмас, агар ҳаддан ортиқ юқорига кўтарилиб кетсанг
силкинар, баъзан парвоз йўналишидан чап томонга беихтиёр оғиб кетар эмиш.
Машғулот майдонига ўрта бўйли,
сочи оқарган, қирғийкўз ўқитувчи Роланда Трюк хоним етиб келди.
- Хўш, нимани кутяпмиз? - қичқирди
у, - Қани ҳамма ўз супургисининг ёнига келиб турсин-чи! Тез!
Гарри пастга, ўзига яқин ётган,
эскириб, ғадир-будур бўлиб кетган супургига қаради.
- Ўнг қўлингизни супурги устида
узатинг, - буюрди Трюк хоним, бир қатор саф тортган ўқувчилар қаршисига чиқиб,
- Яхши. Энди супургига қараб: «Тур!» командасини беринг.
- ТУР! - бақира кетишди болалар.
Гаррининг супургиси шу заҳоти
тик туриб, сопи қўлига етди. Бироқ бундай ҳолат ҳаммада ҳам рўй бермади.
Гермиона Грэнжернинг супургиси думалаб, нари кетиб қолди, овози қатъий эшитилмаётган
Невиллнинг супургиси эса қилт этмади. Эҳтимол супурги ҳам отга ўхшаб,
эгарламоқчи бўлган кишининг қўрқаётганини ҳис этса керак, хаёлдан ўтказди
Гарри. Негаки Невилль оёғини ердан узишни хаёлига ҳам келтирмаётгани аён кўриниб
турибди.
Трюк хоним қулаб тушмаслик учун
супурги устига қандай жойлашиш кераклигини кўрсатиб, болалар орасида, супурги
сопини ушлаб олган қўлчаларини тўғрилаб юрди. Ўқитувчи Малфойга бир умр нотўғри
ҳолатда учгани ҳақидаги хулосасини айтганда, Рон билан Гарри ичиқораларча ҳузур
қилишди.
- Ҳозир, ҳуштагимни эшитгач, ердан
зарб билан тепиниб, юқорига кўтариласиз, - тушунтиришларини давом эттирди
Роланда Трюк хоним, - Супургини текис тутинг. Бир неча футга[1]
кўтарилгач, дарҳол ерга қўнинг. Бунинг учун гавдангизни мана бундай қилиб бир
оз олдинга эгишингиз керак бўлади. Ҳамма тайёрми? Демак, ҳуштагим янграгач,
бир, икки...
Ҳамма ҳавога кўтарилса-ю, ёлғиз
ўзи ерда қолиб кетишини ўйлаб, саросимага тушиб қолган Невилль, Трюк хоним
ҳуштагини лабига яқинлаштиришга улгурмай, ердан зарб билан тепинди.
- Ҳой болакай, қайт орқанга,
қайт дедим сенга! - қичқирди Трюк хоним.
Бироқ Невилль, шиша бўғзидан
отилиб кетган тиқин каби тик юқорига, тахминан ўн икки-йигирма футга кўтарилиб
кетди. Қўрқиб, ўлар ҳолатга келиб қолган Невилль мурдадек оппоқ юзи билан
пастга қараб, дод солганча, ўзини ёнбошга ташлаб, шап этиб ерга тушди.
Унинг супургиси юқорилашни давом
этиб, анча баландга кўтарилгач, Ман этилган ўрмон томон учиб кетиб, кўздан
ғойиб бўлди. Невилль эса ерда, аянчли ҳолатда ётибди.
Юзи Невиллнинг юзидан қолишмаган
даражада оқариб кетган Роланда Трюк хоним югуриб бориб, боланинг устига
энгашди.
- Билаги синибди, - эшитиб қолди
Гарри ўқитувчининг сўзини, - Қани болакай, ўрнингдан тур-чи. Қўрқма, ваҳима
қиладиган иш бўлгани йўқ. - Болани амбулаторияга элтиб қўйгунимга қадар ҳамма
ўз жойида, қилт этмай турсин, - деди у, қолганларга юзланиб, - Супургилар ҳам ётган
жойида ётганча қолиши шарт. Акс ҳолда «Квидиш» сўзини талаффуз этишга улгурмай,
«Хогварц»дан ҳайдалишингиз муқаррар. Қани, болакай, тур кетдик.
Улар сал узоқлашиши ҳамоно
Малфой манфур башара ясаб, қаҳқаҳлаб юборди.
- Анави бир қоп картошканинг
юзини кўрдинглар-ми?
- Овозингни ўчир, Малфой! -
ўшқирди Парватти Патил.
- Оооо, Лонгботтомни
ҳимоя қиляпсан-ми? - жирканч қиёфа ила ҳайрон бўлди, слизеринлик совуқ юзли
қизалоқ Панси Паркинсон, - Сенга, Парватти, семиз йиғлоқилар ёқишини билмас
эканман.
- Анави нима? -
қичқирди олдинга интилган Малфой, ердан аллақандай нарсани кўтариб, - Ие,
қаранглар, ахир бу Лонгботтомнинг бувиси юборган аҳмоқона совға-ку.
Малфойнинг қўлида
қуёш нурларида ярқираётган Эсга ол кўринди.
- Уни менга бер, -
вазмин талаб қилди Гарри.
Майдондагилар Гарри
билан Малфой томонга юзланиб, уларнинг баҳси нима билан якун топишини қизиқиб
кузатишди.
- Фикримча, - деди Малфой
аблаҳона кулиб, - Бу нарсани Лонгботтомнинг кўзи тушадиган жойга, мисол учун...
дарахт устига жойлаб қўйиш керак, а?
- Менга бер дедим
сенга! - ўшқирди Гарри.
Бироқ Малфой
супургига ўтирди-да, ҳавога кўтарилди. Малфой ёлғон гапирмаган экан, у ҳақиқатан
ҳам уча олар, учганда ҳам яхши учар экан.
- Мана Поттер, -
қичқирди эманнинг энг юқори шохларидан бири яқинида муаллақ тўхтаган Малфой
Гаррига қараб, - Шу ерга қўяман, келиб олишинг мумкин.
Гарри супургисини
қўлига олди.
- Йўқ! - умидсиз
оҳанг-ла қичқирди Гермиона Грэнжер, - Трюк хоним қилт этмасликни буюрган. Сени
орқангдан таъзиримизни еймиз.
Аммо қони қайнаб
кетган Гарри унинг қичқириғига эътибор қаратмади. У шартта супургига ўтирди-да,
ердан зарб билан тепиниб, ҳавога кўтарилди.
Юқорида эсаётган шамол
Гаррининг сочи ва кийимининг этагини ортга ташлаб, ҳилпирата бошлади. Шу заҳоти
ҳузур ва завқ туйғуси боланинг вужудини бутунлай қамраб олди. Ниҳоят у,
ўқимасдан ҳам тасарруф этиш мумкин бўлган сеҳргарликни топди. Парвоз жуда ҳам
осон ва мароқли кечар экан. У юқорироқ кўтарилиш учун супургини ўзига тортди.
Қулоғига жуда пастда қолган қизчаларнинг чийиллашлари ва Роннинг завқ билан
чуввос солиши эшитилди.
Гарри супургини
кескин буриб, мурдадек қотиб қолган Малфой билан юзма-юз келди.
- Менга бер дедим, -
талабини такрорлади Гарри, - Йўқса, ҳозир сени супургингдан итариб ташлайман!
- Наҳотки?! - деди Малфой қўрқиб
кетганини яшира олмаса ҳам, обрўсини йўқотмасликка уриниб.
Қандайдир мўъжиза Гаррига қандай
иш тутиш кераклигини билдирди. У супургисини маҳкам ушлаб, танасини олдинга
энгаштирди. Супургиси худди найза каби Малфой томон шиддат билан уча бошлади.
Драко базўр чап бера олди. Катта тезлик билан пастга қараб учаётган Гарри
абжирлик билан супургисини яна тўғрилаб олди. Ерда турганлар қарсак чалишди.
- Хўш, Малфой! Бу ерда сенга
ёрдамга келадиган Краббе ҳам, Гойл ҳам йўқ. Энди нима қиласан, бечора? - мазах
қилиб қичқирди Гарри.
Афтидан, Малфой ҳам шу ҳақда
ўйланиб қолган кўринади.
- Ма, эпласанг тутиб ол!
Малфой қўлидаги шиша шарни
юқорига отиб, ўзи пастга шўнғиди.
Гарри, дастлаб юқорига
секин-аста кўтарилган, сўнг тезлик олиб, пастга туша бошлаган шиша шарга
юзланди-да, танасини энгаштириб, супургисининг сопини ерга қаратди. Кейинги сонияда
шиша шарга етиб олишга ҳаракат қилганча, тик пастга тушиб, катта тезлик ола
бошлади. Кузатувчиларнинг қичқириғи билан уйғунлашиб кетган шамол чийиллаб
эшитилмоқда. Гарри қўлини узатиб, ерга етишига бир метр қолган шарни тутиб олди
ва шу вақтнинг ўзида супургисининг ҳаракатини тўғрилаб олишга улгурди. Яна бир
айланиб, қўлидаги Эсга ол билан майсазорга аста қўнди.
- ГАРРИ ПОТТЕР!
Ушбу овозни эшитган боланинг
юраги, ҳозиргина ўзи пастга тушган тезликдан ҳам катта тезликда товонга қадар тушиб
кетгандай бўлди. Гаррининг ёнига профессор Макгонагалл югуриб келди. Бола
қалтираганча, ўрнидан турди.
- «Хогварц»да шунча йилдан буён
ишлаб келар эканман, ҳали бунақа... бунақаси бўлмаган.
Ҳаяжонланган профессор тилдан
қолган чамаси. Унинг шишалари квадрат кўзойнаги қуёш нурларида: «Бу нима
қилганинг, бўйнингни синдириб олишинг мумкин эди-ку!» дегандай ҳайбат солиб
ярқирамоқда.
- Айб унда эмас, профессор...
- Жим бўлинг, мисс Патил...
- Ахир Малфой...
- Бўлди бас, мистер Уэсли.
Поттер, ҳозироқ ортимдан юринг.
Гарри ўқув майдонини тарк этар
экан, Малфой, Краббе ва Гойлнинг музаффарият ифодалаб турган юзларига қараб
қўйди. У қаср томон қатъий қадам ташлаб кетаётган профессор Макгонагаллнинг
кетидан бошини ҳам қилганча эргашиб кетди. Ҳаммаси тамом. Ана энди уни
мактабдан ҳайдаб юборишлари муқаррар. У алланарса демоқчи, ўз хатти-ҳаракатларини
оқламоқчи бўлди-ю, бироқ тили итоат қилмай қўйди. Профессор Макгонагалл эса
Гарри томон бирор маротаба бўлсин, қиё боқмади. Болага профессор билан тенг
бориш учун сал кам югуриб юришга тўғри келди. У мактабда ҳатто тўлиқ икки ҳафта
ҳам ўқишга улгурмади. Ўн дақиқадан сўнг эса бисотларини йиғиштиришга киришади.
Уни остонада кўрган Дурсллар нима дер экан?
Мана, қасрнинг асосий эшигига
олиб чиқадиган зиналар. Энди ички ҳашаматли мармар зинапоя бўйлаб
кўтарилишмоқда. Профессор Макгонагалл эса ҳанузгача миқ этгани йўқ. У қаср
йўлаклари бўйлаб, қаршисидаги эшикларни куч билан очганча, қатъий одимлаб
бормоқда. Гарри коллеж мудирининг ортидан маҳкум қилинган маҳбусдай эргашиб бормоқда.
Эҳтимол Дамблдорнинг ҳузурига олиб бораётган бўлса керак. Дафъатан Гаррининг эсига
Хагрид тушиб қолди. Ахир уни ҳам бир вақтлар ўқишдан четлатишган, бироқ мактаб
қоровули сифатида қолдиришган. Балки Гаррини Хагридга ёрдамчи сифатида
қолдиришар? Рон ва бошқа синфдошлари ҳақиқий сеҳргар бўлиб етишишлари, у эса
бир четда, ўртоқларини кузатганча, Хагриднинг ортидан қоп елкалаб юришини
тасаввур қилиб кўрди.
Профессор Макгонагалл алақандай
синф хонаси олдида тўхтаб, эшикни очди-да, бошини ичкарига суқиб:
- Мени маъзур сананг, профессор
Флитвик, Древни бир дақиқага бериб турасизми?
Древ дегани нима бўлди экан,
ваҳимага тушди Гарри, калтаклаш учун қўлланиладиган бирор-бир таёқми?
Бироқ Древ профессор Флитвикнинг
хонасидан таажжубланиб чиққан, бешинчи синфда ўқийдиган бақувват бола экан.
- Ортимдан юринг, иккалангиз, -
буюрди профессор Макгонагалл.
Учаласи йўлак бўйлаб, синф
хонасидан нари кетишди. Древ эса йўл давомида Гаррини қизиқувчанлик билан
бошдан оёқ қараб борди.
- Киринг, - деди профессор Макгонагалл,
синф тахтасига уятсиз иборалар ёзиш билан банд полтергейст Дрюзгдан бошқа ҳеч
ким бўлмаган яна бир синф эшигини очиб, - Йўқол бу ердан, Дрюзг!
Дрюзг қўлидаги бўрни тунука
идишга отиб юборди-да, аллақандай лаънатлар ўқиб, хонадан учиб чиқди. Профессор
Макгонагалл полтергейст ортидан эшикни ёпиб, болаларга юзланди.
- Танишинг Поттер, бу Оливер Древ.
Древ, сизларга Сайёд топдим.
Древнинг юзидаги таажжуб ҳайрат
қиёфасига алмашди.
- Жиддий айтяпсиз-ми, профессор?
- Мутлақо, - қатъий оҳанг-ла
тасдиқлади профессор Макгонагалл, - Бу бола туғма истеъдоднинг ўзгинаси.
Ҳаётимда бунақа учувчини ҳали кўрмаганман. Бугун Сиз биринчи бор супургига
ўтиришингиз, шундайми, Поттер?
Гарри овоз чиқармай бош ирғиди.
Гап нима тўғрисида бораётганлигини тушунмаган бўлса ҳам, ҳар қалай мактабдан
ҳайдашмаётганини идрок эта бошлади ва шу боис бўлса керак, оёғига аста-секин
куч қайтаётганини ҳис этди.
- Бу йигитча, қўлида ушлаб
турган анави нарсани, эллик футдан ортиқ баландликдан ўзини ташлаб, ер яқинида
тутиб олди, - деди профессор Макгонагалл, - Кўриб турибсан, бирон ери ҳатто
шилингани ҳам йўқ. Ҳатто Чарли Уэсли ҳам бундай қила олмаган бўлар эди.
Профессорнинг сўзларини эшитган
Древ худди бир соат ичида армон ила бир умр орзу қилиб юрган нарсасига эришган
кишидай қувониб кетди.
- Квидиш ўйини қандай ўйналишини
ҳаётингда бирор маротаба бўлсин, кўрганмисан? - тўлқинланиб сўради Древ.
- Древ «Гриффиндор» жамоасининг
сардори, - қисқача тушунтириб ўтди профессор Макгонагалл.
- Унинг қомати ҳам Сайёд бўлиши
учун жуда боп экан, - деди Древ, Гаррини айланиб томоша қилганча, баҳо берар
экан, - Вазни енгил, чаққон. Унга дурустроқ супурги олиб бериш керак.
Ўйлайман-ки, «Нимбус-2000» ёки «Соф ғалаба» русумли супургининг еттинчи модели
айни муддао бўлади.
- Дастлаб, квидиш жамоасига
биринчи синф ўқувчиларини қабул қилиш қоидаси тўғрисида профессор Дамблдор
билан гаплашиб олишим керак. Бироқ Муқаддас фалак ҳақи, онт ичиб айтаман-ки,
бизга ўтган йилги жамоага ўхшамайдиган жамоа керак. Сўнгги ўйинда слизеринчилар
бизни ер билан битта қилиб, топтаб ташлашди. Қарийб бир ой Северус Снеггнинг
кўзига тик қара олмай юрдим... Бор кучингизни сарф этиб, катта иштиёқ-ла машқ
қилаётганингиз ҳақидаги хабар эшитиб боришга умид қиламан, мистер Поттер, -
деди профессор Гаррига кўзойнак устидан жиддий қараб, - Акс ҳолда, сизга
қўлланиладиган таъзир борасидаги фикримни ўзгартиришим мумкин.
Ушбу сўзларни айтиб бўлгач,
профессор кутилмаганда кулиб қўйди.
- Отангиз Сиз билан фахрланган
бўлар эди, - деди у, - Чунки ўзи ҳам ниҳоятда моҳир ўйинчи бўлган.
Тушлик вақтида Гарри Ронга профессор
Макгонагалл ўқув майдонидан олиб кетганидан сўнг бўлиб ўтган воқеани айтиб берди.
- Ҳазиллашма, - хитоб қилиб
юборди, оғзига стейк бўлагини солишга солиб олиб, чайнаш кераклигини унутиб
қўйган Рон, - Сайёд?! Биринчи синф ўқувчиси ҳали ҳеч қачон... Сен энг ёш ўйинчи
бўласан. Сўнгги...
- Сўнгги юз йил ичида, - Роннинг
ҳайрат тўла сўзини якунига етказди Гарри, ўзи ҳам оғзини ўпка-жигардан
тайёрланган пирог билан тўлдирганча, - Буни менга Древ айтди.
Бугунги ҳаяжондан сўнг,
Гаррининг қорни жуда бошқача очиқиб кетган. Рон шундай ҳайратланган, шундай
қойил қолган эдики, айтишга сўз топа олмай, оғзини очганча, Гаррига бақрайиб
қолди.
- Келаси ҳафтадан машқ қилишни
бошлар эканман, - маълум қилди Гарри, - Фақат бу ҳақда ҳеч кимга оғиз оча
кўрма. Древ буни сир тутиш керак деб тайинлади.
Катта Залга Фред билан Жорж
Уэслилар кириб келиб, атрофга қарашди ва Гаррини топиб, ёнига ошиқишди.
- Яша, Гарри, - пичирлади Жорж,
- Древ бизга бор гапни айтиб берди. Биз сенинг жамоадошларинг, Уриб
қайтарувчилармиз.
- Ҳали кўрасизлар, - деди Фред,
- Бу йил кубокни албатта қўлга киритамиз. Чарли мактабни тамомлаб кетганидан
буён, «Гриффиндор» жамоаси ҳали бирор маротаба зафар қозонмаган. Аммо бу йил
жуда яхши жамоа шаклланмоқда. Яхшигина ҳунар кўрсатганга ўхшайсан, а, Гарри?
Древ сен ҳақингда гапирар экан, дудуқланиб қолди.
- Майли, биз боришимиз керак, Ли
Жордан мактабдан чиқишнинг яна бир хуфия йўлини топибди, бориб кўрайлик-чи.
- Бу ўша, Тилёғлама Григорий
ҳайкалининг ортидаги, биз ҳали биринчи синфда ўқиб юрган кезларимизда ўзимиз
топган йўл эканлигига ишончим комил. Кўришгунча!
Фред билан Жорж нари кетиши
билан бошқа, энди анчагина нохуш башаралар: Малфой ва унинг ҳамтовоқлари Краббе
билан Гойл яқин келишди.
- Видолашув дастурхоними,
Поттер? Маглистон поезди соат нечада жўнар экан?
- Мана бу назокатли қизлар ёнида
ўзингни анчагина мард тутасан, а, Малфой? - чақиб олди Гарри, совуқ оҳангда.
Ўқитувчилар билан тўлиб-тошган
Мўътабар Стол яқинида бўлишгани учун ҳам «назокатли қизлар» Краббе билан Гойл
ҳеч нима қила олишмай, мушт қисиб қўйишдан бошқа чора топа олишмади.
- Сен билан яккама-якка ҳар
қандай вақтда олишишга тайёрман, - баёнот қилди Малфой, - Агар қўрқмасанг,
бугун тунда учрашишимиз мумкин. Сеҳргарлар дуэлига тушамиз. Билвосита жанг. Фақат
сеҳрли таёқчалар воситасида курашамиз. Э, ҳа, нима бўлди? Чамаси, сеҳргарлар
дуэли ҳақида эшитмаганга ўхшайсан, а?
- Эшитган, албатта, - гапга
аралашди Рон, - Мен иккинчи рақамли сеҳргар бўламан. Сен томондан ким чиқади?
- Краббе, - қарор қилди Малфой,
ўз ошналарига бошдан-оёқ разм солиб чиққач, - Тун ярмида. Маъқулми? Ўлжа қилиб
олинган қурол-аслаҳалар хонасида учрашамиз. У ер доимо қулфланган бўлади.
Малфой нари кетгач, Рон билан
Гарри бир-бирига қараб қўйишди.
- Сеҳргарлар дуэли дегани нима?
- сўради Гарри, - Иккинчи рақамли сеҳргар бўлиш нимани англатади?
- Агар биринчи рақамли сеҳргар
ҳалок бўлса, иккинчи сеҳргар унинг ўрнини эгаллаши лозим, - эҳтироссиз жавоб
қайтарди Рон, совиб қолаётган пирокка қўл узатиб, - Фақат ҳақиқий афсунгарлар
олишадиган дуэлдагина бирон-бир сеҳргар ҳалок бўлиши мумкин, тушундинг-ми? - қўшиб
қўйди у, Гаррининг юзи касб этган қиёфани кўргач, - Малфой иккалаларинг эса
бир-бирларингга, нари борса арзимаган учқун дасталаринигина сачратишларинг
мумкин. Иккалаларингдан бирорталаринг бир-бирларингга чинакам шикаст етказа
оладиган афсунгарлик қудратига эга эмассизлар. Ишончим комилки, у, қўрқиб кетиб,
дуэлдан бош тортишингни кутган.
- Агар мен сеҳрли таёқчамни
силкитсам-у, ундан лоақал ўша учқун дастаси ҳам чиқмаса, нима бўлади?
- Таёқчангни бир четга
қўясан-да, Малфойнинг тумшуғига мушт соласан.
- Кечирасиз.
Болалар нигоҳини кўтариб,
Гермиона Грэнжерни кўришди.
- Оббо! Шу бугун бемалол
овқатланамизми-йўқми? - аччиқланди Рон.
- Мен сизларнинг Малфой билан
ўтган суҳбатларингни бехосдан эшитиб қолдим... - деди Гермиона, Роннинг гапига
эътибор ҳам қаратмай, Гаррига мурожаат қилиб.
- Ҳа, албатта. Бехосдан! -
тўнғиллади Рон.
- ... фикримча, тунги соатларда
юрмаслигинг керак, Гарри. Агар сени тутиб олишса, тутиб олишлари эса муқаррар, «Гриффиндор»
неча балл йўқотишини яхшилаб ўйлаб кўр. Худбинлик қилма.
- Бироқ бу, сенга тааллуқли иш
эмас, - деди Гарри.
- Кўришгунча, - қўшиб қўйди Рон.
Нима қилганда ҳам бу иш, шундай
ажойиб куннинг муносиб хотимаси бўлмайди, хаёлдан ўтказди уйқуси келмаган Гарри
ётган ўрнида. Дин билан Симус ухлаб қолган, Невилль мактаб амбулаториясида
қолган, Рон эса бутун оқшом: «Агар Малфой сенга қарғиш ёғдирса, чап бер.
Негаки, уларни қандай муҳосара қилиш кераклиги ёдимда йўқ» каби тавсиялар бериб
чиқди. Филч ёки миссис Норриснинг қўлига тушиб қолиш эҳтимоллиги катта. Гарри
тақдирни синаб, таваккал қилмоқчи эканлигини, мактабда жорий этилган қоидаларни
бир куннинг ўзида иккинчи маротаба бузишга аҳд қилганини жуда яхши идрок этмоқда.
Бироқ масаланинг бошқа томони ҳам жуда жиддий. Унинг кўз ўнгида Малфойнинг
муттаҳам турқи гавдаланди. Яккама-якка қолиб, Драконинг адабини бериш зарурлиги,
бундай имкониятни қўлдан чиқармаслик кераклигини ўйлади.
- Ўн бир ярим бўлди, - ниҳоят
пичирлади Рон, - Вақт бўлди.
Улар халатларини кийиб, сеҳрли
таёқчаларини қўлга олишди. Минорада жойлашган ётоқхонадан айланма зина бўйлаб
пастга, яширинча тушиб, «Гриффиндор»нинг умумий меҳмонхонасига тушишди.
Каминдаги ғўлалар ҳамон ёниб, тартибсиз қўйиб чиқилган креслолар камин чўғининг
хира нурида худди ухлаб ётган қора махлуқлар каби кўринмоқда. Икковлон чиқиш
йўлини бекитиб турган портретга яқинлашган эди ҳам-ки, кутилмаганда яқин орада
турган креслолар томондан кимнингдир қатъий оҳангда:
- Бари-бир билганингдан
қолмадинг-ми, Гарри? Кўзимга ишонмайман! - деган овози эшитилди.
Чироқ ёниб, хонада, тунги кўйлак
устидан пушти халат кийиб олган Гермиона Грэнжер кўринди.
- Гермиона! - аччиқланди Рон, -
Бор ухла!
- Қилаётган ишинг ҳақида акангга
айтиб беришимга сал қолди, Рон, - кескин жавоб қайтарди Гермиона, - Синфбоши Перси
бунга йўл қўймаган бўлар эди.
Ҳаётда шу қадар хира одамлар ҳам
бўлиши Гаррини таажжублантирди.
- Кетдик, - деди у Ронга, Семиз
Хола портретини юқорига кўтарганча, ташқарига интилиб.
Бироқ Гермиона осонликча таслим
бўлишни хаёлига ҳам келтирмай, Роннинг кетидан, аччиқланган урғочи ғоздай
вишиллаб чиқди.
- Сен коллеж ҳақида
қайғурмаяпсан. Фақат ўз манфаатингни кўзлайсан. Мен эса слизеринчилар кубокни боз
қўлга киритишларини, айлантириш афсунлари учун профессор Макгонагаллдан олган
балларим сенинг дастингдан йўқотилишини истамайман.
- Изингга қайт.
- Яхши, кетаман. Мен сизларни
огоҳлантириш, ёмон йўлдан қайтаришга уриндим. Мактабдан ҳайдаб юборишгач, поездда
кетаётганларингда сўзларимни эслайсизлар. Сизлар...
Гермионанинг фикрича, улар
қанақа болалар эканлигини охиригача билишнинг иложи бўлмади. Гермиона бу
борадаги ўз фикрини Семиз Холага паролни айтиб, портретини кўтарганча, изига
қайтаётган фурсатда билдирмоқчи бўлди-ю, бироқ портрет бўм-бўш. Вақтдан унумли
фойдаланишга аҳд қилган Семиз Хола кимнинг ҳузурига меҳмонга кетиб қолибди.
Оқибатда Гермиона учун «Гриффиндор» минораси ёпилиб қолди.
- Энди нима қиламан? - ваҳимага
тушиб қолди қизалоқ.
- Кўнглинг истаган ишни, - жавоб
қайтарди Рон, - Биз эса боришимиз керак, кечикяпмиз.
Улар йўлак охирига етиб бормаган
эдилар ҳам-ки, Гермиона етиб олди.
- Мен сизлар билан бораман, -
баёнот қилди у.
- Ҳеч ҳам-да.
- Мени Филч тутиб олишини кутиб
ўтирмайман-ку, ҳар қалай. Агар у учовимизни тутиб олса, мен рост гапни, яъни
сизларни тўхтатиб қолмоқчи бўлганимни айтаман. Сизлар эса менинг ҳақлигимни
тасдиқлаб қўясиз.
- Суллоҳлик борасида қашшоқ
эмассан... - овоз кўтарди Рон.
- Жим бўлинг, икковингиз! - деди
Гарри, - Мен қандайдир товуш эшитдим.
Чиндан ҳам қаердандир пишиллаган
товуш эшитилди.
- Миссис Норрис-ми? - базўр
дамини чиқарди Рон, қоронғиликка қараб.
Аммо бу миссис Норрис эмас балки
полда, кулала тушганча ухлаб ётган Невилль экан. У, яқин келган болалар
шарпасидан сесканиб, уйғониб кетди.
- Худога шукур, ниҳоят мени топдиларинг!
Бу ерда қанча вақт ўтирганимни ўзим билмайман. Янги паролни эсимдан чиқариб, меҳмонхонага
кира олмадим.
- Секинроқ гапир, Невилль. Янги
пароль «Чўчқа тумшуғи». Бироқ ҳозир бу пароль ёрдам бермайди. Семиз Хола
қаергадир кетиб қолибди.
- Қўлинг қалай? - сўради Гарри.
- Жойида, - жавоб берди Невилль
қўлининг ишлашини кўрсатиб, - Помфри хоним уни бир сонияда тузатди-қўйди.
- Жуда соз. Қулоқ сол Невилль,
биз ҳозир бир жойга боришимиз керак, сал ўтиб кўришамиз...
- Йўқ, ёлғиз ташлаб кетманглар мени,
илтимос, - ёлворди Невилль, - Қонхўр Барон икки бор ёнимдан ўтди.
- Агар сизлар туфайли қўлга
тушиб қолсак, профессор Белка айтган Уй ажинаси қарғишини ўзлаштириб, сизларда
синаб кўрмас эканман, тинчланмайман, - ваъда берди Рон, дастлаб соатига, сўнг, Гермиона
билан Невиллга баджаҳл қараб.
Уй ажинаси қарғишига оид назарий
билимларини намоён этмоқчи бўлган Гермиона эндигина оғиз жуфтламоқчи бўлган эди
ҳам-ки, Гарри қўрқинчли оҳангда пичирлаб, ортидан жим юришни буюргач, шаштидан
қайтди.
Шарпалари баҳайбат деразалардан
тушаётган тўлин Ой нурларида кўринаётган болалар, қаср йўлакларида жим юришди.
Гарри, ҳар бир муюлишда Филч ёки миссис Норрис билан юзма-юз келишга маънан
тайёр бўлиб борди, бироқ ҳозирча болаларнинг омади юришмоқда. Зина бўйлаб
учинчи қаватга тез кўтарилиб олишгач, оёқ учида юриб, ўлжа қилиб олинган қурол-аслаҳалар
хонасига ўғринча кириб олишди.
Малфой билан Краббе ҳали
келишмаган. Биллурдан тайёрланган жавонлар Ой нурида товланиб турибди. Соврин,
қалқон, қурол-яроғ ва ҳайкаллар ҳам қоронғиликда тилла ва кумушдек жилваланиб
кўринади. Болалар хонанинг ҳар томонларидаги эшиклардан кўз узмай, деворга
қапишиб олишди. Малфой қоронғиликдан сакраб чиқиб, дафъатан дуэль бошлаб қолиши
мумкинлигини хаёлига келтирган Гарри сеҳрли таёқчасини қўлига олди. Дақиқалар
жуда секин ўтмоқда.
- Кечикяпти. Балки қўрққандир, -
пичирлади Рон.
Уларни кутилмаганда қўшни хонада
эшитилган шовқин саросимага солиб қўйди. Гарри сеҳрли таёқчасини эндигина
кўтарган эди ҳам-ки, кимнингдир овози эшитилди. Бироқ бу овоз Малфойнинг овози
эмас.
- Ҳидлаб кўринг, азизам, эҳтимол
бирон-бир бурчакка биқиниб олишгандир.
Бу овоз, ўз мушуги миссис Норрис
билан гаплашиб келаётган Филчнинг овози. Вужудини даҳшат қамраб олган Гарри
худди қутургандай қўлини силтаб, ҳамма унинг ортидан юришини имо қилди. Болалар
овоз чиқармай эшик томон бориб, Филчдан нари қочишди. Невиллнинг эгнидаги
коржома этаги йўлак муюлишининг ортига ўтиши ҳамоно, ўлжа олинган қурол-аслаҳа хонасига
Филч кириб келгани эшитилди.
- Улар шу ерда. Яшириниб олишган
чамаси.
- Бу томонга! - пичирлади Гарри.
Қўрқиб кетган болалар
қурол-аслаҳа ва турли яроғлар ўрнатилган узундан-узоқ галерея бўйлаб нари
кетишди. Қадамлар товушига кўра, Филч яқин келган чамаси. Умидсизликка тушган
Невилль кутилмаганда чинқириб юбориб, югура кетганча сирпаниб кетди. Оқибатда
Ронни туртиб юбориб, икковлон қандайдир рицарнинг ялтираб турган аслаҳалари
ичига кириб кетди. Гумбурлаган тарақ-туруқ ва қаср-қусурдан бутун мактаб
уйғониб кетган бўлса, ажаб эмас.
- ҚОЧДИК! - бақирди Гарри.
Тўртовлон галереядан чиқиб
югуришар экан, Филч билан миссис Норрис уларни тақиб қилаётган-қилмаётганлигини
билиш учун орқага қиё ҳам боқмади. Қандайдир эшикни очиб, йўлак бўйлаб елиб
кетишди. Гарри олдинда, ҳозир қаерда эканликлари, қай томон югуришаётганини оз
бўлса-да тасаввур ҳам қилмай бормоқда. Болалар гобелен[2]
пардадан ўтиб, аллақандай махфий йўлакка келиб қолишди. Ушбу йўлакдан ҳам
югуриб ўтиб, афтидан ўлжа олинган қурол-аслаҳалар хонасидан кўп милялар[3]
нарида жойлашган афсунлар хонасига етиб келишди. Гарри совуқ деворга суяниб
олди.
- Қутулдик, шекилли, - деди у,
ҳансираганча, пешонасидаги терни артиб.
Нафас олар экан ичидан
аллақандай ҳуштак ва қулқ-қулқ этган товуш эшитилаётган Невилль икки букилиб
олди.
- Мен... сизларга... айтган, -
узуқ-юлуқ бошлади Гермиона, кафтини кўкрагига кўндаланг қўйиб, - Айтган...
сизларга... эдим...
- Ортга, «Гриффиндор»
минорасига, имкон қадар тезроқ қайтиш лозим, - фикр билдирди Рон.
- Малфой сени алдади, - деди
Гермиона Гаррига, - Буни тушундинг деб умид қиламан? У ўша хонага келишни
хаёлига ҳам келтирмаган. Аммо Филч ўлжа қилиб олинган хонага кимдир келишини
билган. Афтидан бу хабарни унга Малфойнинг ўзи етказган.
Гарри ичида Гермионанинг ҳақ
эканлигини тан олди-ю, унга очиқдан-очиқ иқрор бўлишга шошилмади.
- Кетдик.
Бироқ кетиш осон кўчмади. Болалар
ўн қадам ҳам илгариламай, яқин орадаги эшик дастаси титраб, синф хонасидан оёқ остига
нимадир ўқдай учиб чиқди.
Дрюзг. У болаларни кўриб, бақира
бошлади.
- Дрюзг, жим, илтимос. Акс ҳолда
мактабдан ҳайдаб юборишади бизни.
Дрюзг жирканч қиёфа касб этганча,
ҳиринглай бошлади.
- Хўш, биринчи синф ўқувчилари,
тунги сайилми. Ким жойида ўтирмас, қўлга тушиб қолишдан қўрқмас.
- Бизни сотиб қўймасанг, қўлга
тушмаймиз. Илтимос Дрюзг, жим бўл.
- Лекин мен, айни сизларнинг
манфаатингизни кўзлаб, Филчга хабар беришим керак. Ваҳоланки, шунга мажбурман,
тушундингиз-ми? - деди кўзи ичиқораларча ярқираётган Дрюзг, мисли йўқ
олижаноблик оҳангида.
- Йўлдан қоч, - деди жаҳли
чиққан Рон, қўл кўтариб.
Бу Роннинг катта хатоси бўлди.
- ЎҚУВЧИЛАР ЁТОҚХОНАДАН
ТАШҚАРИДА! - чинқира бошлади Дрюзг, - Ўқувчилар ётоқхонадан ташқарида, ман этилган
йўлакда юришибди!
Дрюзг остидан шўнғиб ўтган болалар
йўлакнинг нариги бошига қараб югуриб, аллақандай эшикка рўбару бўлишди. Эшик бахтга
қарши ёпиқ.
- Бўлди, тамом! - инграб юборди
Рон, - Қўлга тушдик.
Дрюзгнинг қичқириғи томон югурган
Филчнинг қадами яқинлашаётгани эшитилмоқда.
- Вой, нега имиллайсан, тезроқ
бўлсанг-чи, - тезлатди Гермиона Гаррини.
У Гаррининг қўлидаги сеҳрли
таёқчани тортиб олди-да, қулфга уриб:
- Аллоомора! - деб пичирлади.
Қулфнинг шиқ этган товуши
эшитилиб, эшик очилди. Болалар бир-бирини туртганча, ичкарига кириб, эшикни
ичкаридан ёпишди-да, қулоқлари билан унга ёпишиб олишди.
- Қайси томонга қочишди, Дрюзг?
- сўроққа тутди Филч, - Тез гапир!
- «Илтимос» денг.
- Аҳмоқлик қилма, Дрюзг, гапир,
қайси томонга кетишди?
- «Илтимос» демас экансиз, мен
ҳам ҳеч нима демайман, - минғирлашини қўймади Дрюзг, чўзиқ овози билан.
- Хўп, майли, илтимос.
- ҲЕЧ НИМА! Ха-ха-ха! Айтдим-ку,
«Ҳеч нима» демайман, «Илтимос» демас экансиз,
деб. Ха-ха-ха! Ха-ха-ха!
Болалар Дрюзгнинг чийиллаганча
нари учиб кетгани, ғазаби қайнаган Филчнинг қарғишларини эшитиб туришди.
- Филч бу эшикни қулфлаб ёпилган
деб билади. Демак, ҳали қўлга тушмаслик имкони бор, ҳар қалай мен шундай деб
ўйлайман, - деди Гарри.
Гарри, қулоғини эшикка босганча,
фикр билдирар экан, Невилль унинг халатини тортгани-тортган.
- Тинч қўйсанг-чи, Невилль. Яна
нима демоқчисан?
Гарри бошини бургач, Невилль
нима демоқчи бўлганлигини аниқ тасаввур қилди. Бир сония давомида Гаррига,
бўлаётган ушбу ҳодисалар қандайдир бемаъни тушга ўхшаб кетди. Мана бу кўриб
тургани эса бугунги кун давомида бўлиб ўтган воқеалар инобатга олинадиган
бўлса, ҳаддан ортиқ ўтиб тушди.
Гап шундаки, болалар, Гарри
ўйлагандек, қандайдир синф хонасида эмас, балки ўқув йили давомида учинчи
қаватнинг ўнг томонидаги ман этилган йўлакка кириб қолишган экан. Ушбу йўлак
нима учун ман этилганлиги, унда нима учун мудҳиш ажал топиш мумкинлиги ана энди
ниҳоятда аниқ ва аён тушунарли бўлди-қолди.
Гаррининг кўзига бир махлуқ ит
тикка қараб турибди. Ит шу қадар каттаки, танаси билан полдан шифтгача бўлган
бўшлиқни тўлдириб олган. Бунинг устига, унинг калласи бир эмас, икки эмас учта
бўлиб, уч жуфт қутурган кўзи бақрайиб турибди. Чақирилмаган меҳмонларни кўрган
итнинг уч жуфт бурун катаги йириклашиб кетган, учта катта очилган оғзидан қалин
арқондай келадиган сўлак оқиб турибди.
Ит ўзининг олтита кўзини
бақрайтирганча, деярли қилт этмай тек турибди. Шундай бўлса-да, кутилмаганда
пайдо бўлиб, махлуқни ғафлатда қолдиришгани учун ҳам, ҳамон тирик эканликлари
Гарри учун мутлақо тушунарли. Аммо махлуқ аста-секин хушини йиғиб олаётганига
шубҳа йўқ. Фавқулодда йирик танасининг қаъридан чиқаётган момақалдироқнинг
гулдурашига ўхшаш товуш бундан яққол далолат бериб турибди.
Гарри хушини йиғиб, эшик
дастасини ушлади. Филчни ёки ажални танлаш керак бўлса, Филчни танлагани
бўлсин.
Болалар, Гарри очиб юборган
эшикдан, унга юзланмасдан ҳам ташқарига чиқиб, шартта ёпиб қўйишди-да, йўлак
бўйлаб ўқдай учиб кетишди. Филч, бузғунчиларни бошқа жойда қидиришга аҳд қилган
шекилли, кўринмади. Умуман айтганда, болалар Филчни аллақачон унутиб юборишган,
уларнинг ҳаёлини фақат, анави мудҳиш махлуқдан имкон қадар йироқлашиш ўйи банд
қилган. Улар, еттинчи қаватдаги Семиз Хола портрети қаршисига келиб қолгунга
қадар тўхтамай югуришди.
- Қаерларда санқиб юрибсиз? -
сўради Семиз Хола халатларининг тугмалари очилиб кетган, тер босиб, қаттиқ
ҳаяжонланган болаларнинг дийдорларига қараб.
- Аҳамияти йўқ, аҳамияти йўқ, чўчқа тумшуғи,
чўчқа тумшуғи, - ҳансиради Гарри.
Портрет қўзғалгач, болалар
умумий меҳмонхонага кириб, дағ-дағ қалтираганча, ўзларини креслога ташлашди.
Улар тилга киргунга қадар анча вақт ўтди. Невиллнинг қиёфаси эса қайта гапира
олмайдиган одамга ўхшаб қолган.
- Мактаб ичига шундай махлуқни
олиб киришганини қаранг, фаросатлари ишлайди-ми уларни? - ниҳоят овоз берди
Рон, - Анави бўрдоқига қўйилган итнинг емдан қайтадиган вақти етганга ўхшайди.
Гермионанинг меъёрий тарзда
нафас олиш қобилияти билан бир вақтда жанжалкашлик табиати ҳам тиклана
бошланди.
- Ҳеч қайси бирларинг ҳеч нарса
сезмадиларинг, а? - жаҳл қилди у, - Ит нимани устида турганини кўрмадиларингми?
- Пол устидами? - тахмин қилди
Гарри, - Мен унинг оёғи остига қараганим йўқ. Бошларининг ҳаракатини кузатишга
улгурсанг ҳам катта гап.
- Йўқ, полда эмас. У ертўла
қопқоғи устида турибди. Шуниси аёнки, у ниманидир қўриқлаяпти, - деди кўзи
чақнаб кетган Гермиона ўрнидан туриб, - Ўйлашимча, сизлар ўзингиз ўзингиздан
мамнун бўлсангиз керак. Бироқ биз ҳалок бўлишимиз ёки бундан ҳам ёмони
мактабдан ҳайдалишимиз мумкин эди. Энди, агар қарши бўлмасангиз, мен кириб
ухлайман.
- Йўқ, биз қарши эмасмиз, - деди
аччиқланган Рон, оғзи очилиб қолганча Гермионанинг ортидан қараб, - Худди биз
уни мажбур етаклагандай гапиришини қаранг.
Лекин, хаёлдан ўтказди Гарри
ўрнига ётар экан, Гермионанинг гапида жон бор. Анави ит нимани қўриқлаб ётибди?
Бирдан унинг эсига Хагриднинг сўзлари тушди:
«Борди-ю бирор нарсани яширмоқчи бўлсанг, Ер куррасида энг ишончли жой
«Гринготтс» саналади... Эҳтимол «Хогварц»ни ҳам ишончли деб айтиш мумкиндир».
Хагрид «Гринготтс» банкининг
етти юз ўн учинчи бўлмасидан олиб чиққан, ўша эзилиб кетган кичкинагина халта
топилганга ўхшайди.
Комментариев нет:
Отправить комментарий